Pareltjes uit het clubblad (1)

Mijnheer De Ruiter

Als je zoo den eerste avond omstreeks half acht in Gooiland hebt uitgevonden, op welke verdieping je eigenlijk zijn moet, blijf je onwillekeurig ietwat onwennig in de opening van de dubbele deur staan.
Je dacht een klein vertrekje te zien met hier en daar een tafeltje waaraan menschen gezellig zitten te polemiseren over de laatste actuele gebeurtenissen, afgewisseld door een gezellig partijtje schaak, en wat zie-je in werkelijkheid: een groote lange zaal; aan beide zijden eindeloos lange rijen groene tafels (doet je in eerste instantie denken aan ’n zeer belangrijke vergadering of kantongerecht) en aan die groene tafels een groot aantal sterk ‘ergens’voor geïnteresseerde menschen, vastbesloten je met geen blik te verwaardigen, tenzij je er aanleiding toe geeft.
Aangezien je practisch niemand kent, zoek je een aanknopingspunt en begin je zoo’n beetje door de ‘wandelgangen’ te kuieren. Interessant, die verschillende gezichten. Zeer ernstige, enkele quasie-kalme, hier het zuivere Aljechin-type, strijdlustig en onvervaard, daar het starende Euwe-type (2 stuks), maar niemand die je in bescherming neemt., want alles zit in ongelooflijke concentratie over het meest fascinerende bord, dat de Perzen ooit hebben uitgevonden.
Toevallig staat er iemand op. Waarom weet ik nog niet, maar het zal wel een dringende reden zijn geweest. Ik vraag hem wie nu eigenlijk de voorzitter van de club is. ‘Dat is mijnheer De Ruiter’… en gaat verder zijns weegs.
Nu vraag ik alle leden van het schaakgenootschap: ‘Kun je aan iemands gezicht zien, of hij De Ruiter heet?
Fragment van ´Verslag van een nieuwkomer´ (anoniem), in De Schakel, 1941.

Onder water

Op zondag 1 februari 1953 speelden we met HSG 1, waarin vier voormalige jeugdspelers (Bomli, Swart, mijn broer Werner en ondergetekende) in de sfeervolle Rozenboom een gedenkwaardige wedstrijd. Een goed uur na de aanvang (11.00 uur) stapte een man met een collectebus het speellokaal binnen, waarop onze teamleider Van Heeringen onmiddellijk opsprong: “Ik protesteer, er wordt hier een officiële wedstrijd gespeeld”. De geschrokken collectant verdween schielijk. Ongeveer een uur later weer een verstoring en nu een ernstige: de kelner kwam binnen met de mededeling dat in Zeeland de dijken waren doorbroken en dat zich een verschrikkelijke watersnoodramp afspeelde, en dat alle militairen terstond naar hun standplaats moesten terugkeren. Ton Swart diende toen bij de marine en tot mijn verwondering stopte hij direct zijn partij tegen de oude heer Van Hartingsvelt; verwondering had eigenlijk bewondering voor zijn plichtsbetrachting moeten zijn, maar ik had toen nog geen flauw idee van de ernst van de situatie. Tons partij werd later zonder verder spelen remise gegeven, waardoor HSG met 6-4 won.
Herinnering van Adri Plomp aan wedstrijd tegen BSG (uit De Schakel, 2000)

Voorspelbare onvoorspelbaarheid

Eén van de (voor de teamleider) lastigste spelers van mijn team is Wim van der Wijk. Halverwege de partij is meestal volkomen onduidelijk welke kant het op zal gaan. Hij zegt zelf wel altijd dat hij gaat winnen, maar legt op zo’n moment niet uit hoe dat dan in zijn werk zal gaan. En opeens, vanuit het niets, wint hij dan materiaal of heeft hij opeens een briljante aanval.
Zijn score geeft hem gelijk. Op het moment dat ik dit schrijf heeft hij 5,5 uit 7, met 5 overwinningen. Maar steeds, zoals gezegd, komen die overwinningen uit het niets opduiken. Iets meer vertrouwen in hem (gebaseerd op genoemde score) zou die onvoorspelbaarheid toch iets voorspelbaars geven. Heb vertrouwen; het komt allemaal goed.
Johan Hut, teamleider HSG 3, in De Schakel, 1993.

Romantisch Schach

Naast J. Polgar, de Z. Polgars, L. Polugajevski en L. Ljubojevic beschikt HSG over een zesde prominente ‘buitenlander’. Misschien internationaal ietwat minder bekend dan genoemd rijtje, maar binnen HSG zeker niet. En ook als invaller voor de externe competitie zeker net zo belangrijk. Zijn naam: B. Koneczy.
Vrijdag 2 december 1994 speelt HSG 9 in Utrecht tegen Moira Domtoren 5. Koneczy is 1 van de 3 invallers en die moet je dan ook gewoon op bord 1 zetten. Hij ziet eruit en hij spreekt vooral als een verstrooide grootmeester. Bij het horen van zijn naam trekt zijn tegenstander wit weg en je ziet hem denken: “Oh jee, zeker weer zo’n overgelopen sterke Oostblokker die zijn carrière aan het afbouwen is in de luwte van HSG 9. De partij is dan al bijna gewonnen. Als dan ook nog Koneczy’s lieveling, het Koningsgambiet, op het bord komt, verschijnen bij zijn tegenstander de eerste zweetdruppeltjes op het voorhoofd. Dit zit wel snor. Dit wordt weer een avondje ‘Romantisch Schach’ van Koneczy. Na 11 zetten is het inderdaad uit.
Commentaar Koneczy na zet 2: “Ik sta gewonnen.”
Commentaar Koneczy na zet 5: “Ik heb gewonnen.”
Commentaar Koneczy na zet 8: “Het is uit. Het was wieder een Romantische Partij ja.”
Commentaar Koneczy na zet 11: “Dit is niet armzalig maar rampzalig.”
Henk Cornelissen, teamleider HSG 9, doet verslag van een nederlaag van Koneczy, in De Schakel, 1994.

Stukoffer

Koneczy speelde weer eens rond de zesde zet een foutief stukoffer op f7, keek met zijn armen over elkaar trots om zich heen en zag plotseling dat Paul Boersma naar zijn stelling stond te kijken. Die was heel verbaasd en dacht zoiets als: dat klopt toch helemaal niet? Koneczy stond op en zei tegen Paul: “Het zijn niet alleen grootmeesters die kunnen offeren!” Paul hield zijn gezicht in de plooi en zei niets.
Herinnering Johan Hut aan Koneczy

Zachte landing

Hoe het ook zij, HSG kan beter vooruitkijken dan terugblikken. We zijn weer een stap verder:

2010-2011 was het seizoen van de eenzame hoogte, het vierde landskampioenschap van een topzware club.

2011-2012 was het seizoen van de vrije val, enorme turbulentie, degradatie HSG 1, HSG 2, HSG 3.

2012-2013 moet het seizoen worden van de zachte landing. Het verlies door het vertrek van de sponsor is na een jaar nog niet volledig verwerkt, de scherpe kantjes zijn er van af.
Daarna zal het fundament zijn verstevigd en de basis verbreed. HSG kan er dan weer zo’n 125 jaartjes tegenaan.

Verslag Wim van der Wijk na de degradatie dit jaar uit de Meesterklasse, op de website.